De avonturen van Bobke: "Bobke in Sri Lanka" DEEL I

20 - 21 maart 2016   -  12u30

Gate 9 op Schiphol. Alle stoeltjes zijn nog leeg, bali "Emirates" nog gesloten en nog geen vliegtuig te bespeuren. Ik ben zoals altijd veel te vroeg. Toch ga ik hier blijven zitten tot het boarding time is. Ik kan niet wachten om de A380 Airbus te kunnen bewonderen. Ondertussen houd ik me wel bezig met het bekijken van de bedrijvigheid aan de andere kant van de luchthaven. Vliegtuigen aan de grond, vliegtuigen in de lucht, vliegtuigen die door kleine karretjes verplaatst worden. Treintjes met stapels bagage die kris kras door elkaar rijden en het ene vliegtuig na het andere ledigen en bevoorraden. Hoe en door wie wordt dit in goede banen geleid?  En dan ineens...aan het raam van gate 9 wordt er een ander kaliber van vliegtuig naar zijn plaats geloodst.

De A380 Airbus. Adembenemend....en ik mag daar straks mee de lucht in....wow....op weg naar SRI LANKA!!!

https://www.djoser.nl/rondreis-sri-lanka/21_dagen_sri_lanka/

http://www.facebook.com/bobke.beertje

21 maart 2016  -  01u40

Plots is het donker en zijn we ineens 21 maart. Prachtige ervaring om naar valavond en nacht te vliegen, net alsof de tijd voorbij gaat in snel tempo. Ondertussen is het dus heel vroeg in de ochtend of heel laat in de nacht, het is maar zoals je het bekijkt, in Dubai. Van de drie uur tussen de twee vluchten, blijft na het uitstappen en het weer inchecken niet veel meer over. Ik hoop tijdens de volgende vlucht wat te kunnen slapen. Het zal straks anders nog een lange "dag" worden.

14 u

Wat een cultuurshock! Andere woorden heb ik hier niet voor. We zijn ondertussen aangekomen in Colombo en werden met de Djoser-bus opgehaald. Vooraleer de cultuurshock er aan kwam, was er eerst de klimaatshock. Je komt de luchthaven buiten en het is net alsof je in de tropische serre van Pairi Daiza binnenwandelt. Dat overvalt je enorm. Dan rijd je met de bus de straat op en wat je dan ziet is met geen pen te beschrijven. Behalve dat ze hier ook links rijden, is het verkeer een chaos. Oude bussen, tuktuks die toeterend en rakelings elkaar kruisen en passeren. Bromfietsen, fietsen en hier en daar ook eens een gewone auto. Langs de kant van de weg half weggerotte barakjes, hopen afval en dan toch, als je naar de mensen kijkt...die welgemeende glimlach... Wat ben ik een luxe koningin!

Aangezien we nog niet op de kamers mochten , reden we eerst langs de vismarkt van Negombo.

Daar was de volgende cultuurshock. Bij het uitstappen uit de bus...die walm, die geur...onbeschrijflijk. Het was heel even verstand op nul zetten, want de combinatie van de geur en het beeld dat we kregen, deed mijn maag helemaal omkeren.

De vis werd gevangen aan de rand van de oceaan, op het strand van zijn kop en vel ontdaan en dan ofwel te drogen gelegd of verkocht op de markt.

22 maart 2016  - 8 uur

Net vertrokken voor een busreis van enkele uren naar Anuradhapura, onze tweede halte van deze reis.

Na de vismarkt gisteren was het tijd om naar ons hotel te gaan. Eerlijk gezegd, na alles wat ik tot nu toe gezien had, was ik toch wat ongerust. Maar de ongerustheid was onterecht. Het hotel was mooi, groot, comfortabel en vooral proper.

Na een heerlijke rust - namiddag, afgewisseld tussen hotelterras en bed, hebben we een motorbootexcursie gedaan op een kanaal dat ooit aangelegd werd door de Nederlanders. Ook Bobke vond het zalig!

We hebben heel veel vogels gespot waaronder witte reigers, zwaluwen, papegaaien en ijsvogels.

We hebben zelfs in de mangrove tot twee keer toe een varaan gezien.

Onderweg zijn we even van wal gegaan en hebben we Antonio ontmoet.

Antonio beklimt kokosbomen om er een kokosdrank uit te halen en hij heeft dit voor ons gedemonstreerd. Hij beklom een palmboom die in de top verbonden was met andere palmbomen door middel van koorden.

Zo haalde hij in elke top wat sap. Het leuke was dat de man ongelooflijk fier was op wat hij deed. Regelmatig hield hij halt om te poseren voor een foto. Nadien mochten we proeven wat hij verzameld had en daar zat 4% alcohol in.

De drank werd uit de bloem van de kokos gehaald. Blijkbaar is het hier dè drank waar de mannen graag dronken van worden.

Vanmorgen werd ik gewekt door niets minder dan het geluid van de golven van de Indische Oceaan. Toen ik mijn ogen opende en door het raam naar buiten keek, zag ik de witte schuimkoppen van de branding. Hoe kan een mens nog heerlijker wakker worden...

22 maart 2016  - 21.25 uur

Vanmorgen om 08.00 uur zijn we vanuit ons hotel dus vertrokken naar de volgende stop, de stad Anuradhapura. Een rit die de hele voormiddag geduurd heeft, inclusief een koffie - theestop in een restaurant langs de weg in Putalam. Na de middag hebben we stupa's bezocht en het mooie was dat we ze allemaal per fiets aangedaan hebben.

Dat was een welkome verluchting in de verzengende hitte. En heet was het. Om aan de stupa's te komen, moesten we onze schoenen uitdoen en benen en schouders bedekt houden. Dat laatste was niet zo erg, maar die blote voeten....De bodem naar de stupa bestond uit vlakke stenen die gloeiend heet waren. Dit was dus letterlijk een marteling. Voor de Sri Lankanen was het eerder grappig. Zij liepen over de bloedhete stenen alsof er niets aan de hand was.

Het enige wat ik kon doen was heel snel enkele meters lopen, mijn pet op de grond leggen en daar dan enkele seconden blijven opstaan. Dit tot de pijn weer even weg was. Kan je geloven dat de Sri Lankanen ons uitlachten?

Ik heb vandaag ook de eerste polaroid foto uitgedeeld. Een vrouw en haar twee kindjes zaten op een muurtje en keken ons aan toen we dolgelukkig onze schoenen weer konden aantrekken. Ik heb het trio gefotografeerd en het meisje - ze was ongeveer 4 jaar oud - was dolgelukkig met haar foto. Daar heb ik dan weer een foto voor mezelf van gemaakt en op dat mooie moment was ik de pijn aan mijn voeten weer helemaal vergeten!

Voor diegenen die de fiets echt niet zagen zitten, was er ook nog de tuk tuk. Zoals je ziet was Bobke hiervoor eerste kandidaat!

Op het einde van de stupa -tocht werden we getrakteerd op een prachtige zonsondergang...

23 maart 2016  -  13.18 uur

We hebben net ons lunchpakket opgegeten in een militaire post langs de weg. 2 kleine sneetjes toast met kaas en tomaat en twee bananen. De bananen zijn hier wel maar de helft zo groot als bij ons, maar ze zijn eens zo zoet, heel lekker!. Ik ben hier ook voor de tweede keer naar het toilet geweest op z'n Sri Lankaans. Een gat in de grond met ernaast plaats om je voeten te zetten. Helemaal niet gemakkelijk om je evenwicht te houden en in het gat te mikken, zeker als als er overal kleine salamandertjes langs je op de muren lopen. En geloof me, je evenwicht wil je hier niet verliezen. Anders beland je om het op z'n Nederlands te zeggen "in de poep".

Vanmorgen zijn we om 8 uur uit het hotel vertrokken. Behalve een kolonie mieren op de ontbijttafel was het een prima hotel.

Vandaag gaat de reis naar Jaffna, met onderweg twee tussenstops waarvan we er nu al één achter de rug hebben.

De eerste stop was in Mihintale. Het is een van de 16 belangrijkste bedevaartplaatsen van het land. Om aan het heiligdom te geraken, moet je een trap van 1840 treden beklimmen die door de eeuwen heen door monniken en pelgrims aangelegd is. Hier hebben we met ons lang kleed, zonder petje en op onze sokken de klim gedaan tot boven op de rots. Hier hadden we een prachtig uitzicht op het Boeddhabeeld en vooral op de prachtige omgeving. En wetende dat ik thuis zulke stevige stapschoenen heb om te klimmen.

Onderweg naar boven waren we helemaal niet alleen. We werden vergezeld door heel wat diertjes rondom ons. Onze ondertussen al vaste "klanten":

Maar ook diertjes waarvan je niet eens kan zeggen wat het is...

En de grotere variant van de salamanders, de varaan...

Zo jammer dat het afval hier overal maar rondslingert, zelfs op de meest heilige plaatsen...

Vervolgens zijn we verdergereden naar de tweede tussenstop, het oude dorpje Thanthirmale, waar je een Boeddhistische tempel, gelegen tussen rotsen en ruïnes kan bezoeken.

Ook heb je hier een reusachtige liggende boeddha...

een mooi versierde heilige boom.  

Hier heb ik weer een leuk gezinnetje een plezier kunnen doen met een polaroid foto en het heeft mij dan ook weer een mooie foto opgeleverd...

24 maart 2016  -  10.57 uur

The Dutch Fort in Jaffna, helemaal ten noorden van Sri Lanka, waar de Tamils nog leven. Jaffna heeft een roemruchte historie; tijdens de koloniale periode was deze belangrijke havenstad eerst in handen van de Portugezen, daarna van de Nederlanders en tenslotte van de Engelsen, die allen hun sporen hebben nagelaten, waaronder dit Dutch Fort.

We hebben vandaag een zo goed als vrije dag en ondanks het een hele leuke groep is, is het heel fijn om er eens alleen op uit te trekken. Onder een boom in The Dutch Fort heb ik een heerlijk uitrustplekje gevonden, tussen het gekrijs van de vele raven hier.

Na onze middagpauze gisteren hebben we nog een eindje gereden om dan aan te komen bij een laatste tussenstop; het heiligdom van Onze Lieve Vrouw van Madhu. Dit is de belangrijkste religieuze plaats in Sri Lanka voor katholieken, met een geschiedenis die meer dan 400 jaar teruggaat. Het is dan ook een bedevaartsoord voor katholieken. Ondanks het een katholieke kerk was, moesten we toch weer onze schoenen uitdoen en onze knieën bedekt houden.

Vervolgens zijn we aan een 4 uur durende rit begonnen naar de stad Jaffna, waar we ons nu dus bevinden. Ik wil toch nog even wat kwijt over de "grote" autowegen in Sri Lanka. Het zijn gewoon twee rijstroken, in elke richting één, enkel gescheiden door een stippellijn. Alle verkeer is er toegelaten, zelfs voetgangers en fietsers. Onderweg passeerden we een auto die op zijn zijkant lag, met wat verder een volledig beschadigde tuk tuk. Volgens onze gids vallen er in Sri Lanka gemiddeld 6 verkeersdoden per dag en nog eens zoveel zwaargewonden. Dat is echt niet verwonderlijk als je ze hier ziet rijden. Buiten het feit dat ze hier links rijden, wordt er ook voortdurend geclaxonneerd als ze inhalen. Dit doen ze zelfs als er tegenliggers zijn. Dan gaan de uiterste voertuigen gewoon gedeeltelijk in de berm rijden. Ze claxonneren ook gewoon om te laten horen dat ze er zijn als er iemand de straat opgereden komt. Want dat doen ze dan zonder te kijken. Er moet ook regelmatig gestopt worden voor overstekende runderen, vechtende honden of zelfs voor apen die elkaar achterna zitten op de weg.

Bovendien is de mooie asfaltweg op sommige plaatsen onderbroken door een hobbelige zandweg.

Na schooltijd lopen er zelfs een heleboel kinderen, van klein tot groot langs de weg naar huis te wandelen. Er is dan nergens een volwassene in de buurt te zien. De 4 uur durende rit, was dus alles behalve saai.

Tijdens de rit veranderde ook langzamerhand het landschap. Van het overdadige groen en water veranderde het langzaam in een dorre droge vlakte. Jaffna ligt dan ook in een zeer droog gebied.

De laatste belevenis van de dag was het avondmaal. Jaffna is één van de minst toeristische steden van het land. We zijn dan ook in een plaatselijk restaurant gaan eten. We hadden gelukkig onze Sri Lankaanse gids nog bij en hij moest zelfs in het Engels communiceren met de obers. De Tamils hebben dan ook een hele andere taal dan de rest van de Sri Lankaanse bevolking. Hij heeft dan ook voor ons iets besteld. Het enige wat we vroegen was om het niet te "spicy" te maken. Wat een geluk dat we dat gevraagd hadden. We kregen allemaal een blad van een bananenboom voor ons en dat was ons bord. Vervolgens werd er een mengeling van vanalles en nog wat aan toegevoegd. Ik had geen flauw idee wat het allemaal was. Onze gids begon te smullen met zijn beide handen wrijvend in de smurrie dat voor hem lag. Het leek hem te smaken en zei al lachend: "not spicy". Met een beetje aarzeling lieten we onze vingers dan ook maar graaien en al na de eerste hap stonden mijn mond en lippen in vuur en vlam. De smaak was wel goed. Vermits ik honger had, heb ik toch een poging gedaan om de helft van mijn "blad" op te krijgen. De rekening van ons feestmaal, inclusief een echte coca-cola, bedroeg 200 roepies, omgerekend iets meer dan een euro. Toen we de ober elk 250 roepies gaven, was hij de hemel te rijk.

24 maart 2016  -  21.40 uur

Weer stilaan bedtijd want morgen moeten we weer om 8 uur op pad.

Na het Dutch Fort vanmorgen, ben ik nog even naar het centrum van Jaffna gewandeld. Onderweg liep ik door een straatje waar enkele "ruïnes" van huisjes stonden. Langs de weg onder een boom zaten twee jonge vrouwen, elk met een klein kind op de schoot. Ik zag ze van ver al lachen en ik bedacht ineens dat dit weer een geschikt moment was voor een polaroid foto. Ik wandelde naar ze toe en plots veranderde hun lacht in een uitdrukking van "wat komt die doen?". Toen ik bij hen was, probeerde ik met gebaren uit te leggen dat ik een foto wilde nemen om aan hen te geven. Hun blikken straalden vervolgens onbegrip uit, maar toch ook nieuwsgierigheid. Ik probeerde de aandacht van de kindjes te trekken en op dat ogenblik verscheen er terug een lach op de vrouwen hun aangezicht. Toen ik dan het fotootje uit de polaroid aan hen gaf, waren ze heel verbaasd, maar ook heel blij. Ik kon nu zonder problemen een echte foto van hen maken.

Dit alles duurde maar een paar minuten, maar het was wel mijn topmoment van de dag.

Net voordien had ik dan een iets minder moment, op het ogenblik dat ik zat te schrijven in het Dutch Fort. Er kwam een man naar mij, heel deftig gekleed, deftiger dan de meeste anderen. Hij vroeg in het Frans of ik Frans sprak. Toen ik zei dat ik hem wel begreep, vertelde hij dat hij in Zwitserland gewoond had, dat hij daar nog een zoon had en nog een hele uitleg. Hij sloot af met de vraag of ik wat geld wilde geven voor zijn zoon. Wat een verhaal om uiteindelijk doodgewoon te staan bedelen. Een nog minder leuke ervaring was  iets later, toen ik op weg was naar het hotel. Toen kwam er een man met zijn brommertje naast mij rijden en zei: "hello". Ik zei gewoon "hello" terug en ineens vroeg hij doodleuk: "seks? Room?"  IK zei heel duidelijk "no no". Hij draaide zijn brommertje en weg was hij. Achteraf bekeken was het toch wel grappig.

Het centrum van Jaffna heb ik maar heel even bezocht. In het midden van de stad, op een braakliggend stuk terrein, was de rijschool gevestigd...

 Het was super druk in het centrum...

Wat onmiddellijk opvalt, is de veelzijdigheid van kleuren in het straatbeeld...

De mensen zijn er ook heel inventief als het op vervoer aankomt...

Het was zo heet en ik had bovendien reuzehonger,  ik besloot dan maar om in het hotel te lunchen. Na de lunch was het alsof de hele groep afgesproken had want iedereen was ineens aan het zwembad. Een heerlijke frisse duik, een paar baantjes trekken en helemaal op je adem trappen. Is mijn conditie nu zo al achteruit gegaan? Het zal vast wel aan het klimaat gelegen hebben.

Om 16u30 hadden we nog een gezamenlijke excursie. Twee kilometer van ons hotel verwijderd, staat de belangrijkste hindoetempel van het land. De Kandaswamy tempel.

Je zag wel een duidelijk verschil met de boeddhistische tempels die we tot nu toe bezocht hadden. Deze had ongelooflijk veel kleuren, vooral veel geel en een heleboel schilderijen op alle muren.

Ook Bobke heeft genoten van de avonduitstap...

Net op het ogenblik dat we er waren, begon er een religieuze ceremonie. Wat een toewijding bij die mensen, onbeschrijflijk. Er was zelfs een oude man die plat op zijn buik op de grond ging liggen en met zijn armen en benen begon te zwaaien over de grond. Zij trokken er zich ook niets van aan dat er een bende toeristen hen stonden te bekijken.

Ook hier weer de wilde dieren die overal op zoek gaan naar een klein beetje voedsel...

26 maart 2016  -  18.30 uur

Hier zit ik momenteel.

Weliswaar iets donkerder ondertussen, want de dag is weer bijna ten einde. Ik moet trouwens nog vertellen over gisteren. Gisteren was het in plaats van trein-tram-bus dag, een bus-boot-jeep dag.

Er stond een bezoek aan twee eilanden ten Noorden van Sri Lanka op het programma. Delft en Nagadeepa.

Na een paar uurtjes op de bus, moesten we dus de boot op. We hadden op vooorhand geen idee wat voor boot het was. Toen we aan de kade aankwamen, was het er een overrompeling van mensen. In het water lagen een heleboel schamele bootjes, overdekt met houten planken waar enkel de schouwpijp bovenuit stak. In de boot waren houten zitbankjes en kleine raampjes (gaten in het hout welteverstaan) waardoor je naar buiten kon kijken. Het leek dus allemaal heel benauwd. Bovendien zagen we een hele groep Sri Lankaanse inwoners in zo een bootje stappen. Ze verdwenen allemaal onderin de boot en ze bleven die boot maar vullen met mensen. Toen het bootje uiteindelijk propvol was zowel onderin als bovenop, zijn ze vertrokken.

Onze angst was dat ze ons ook zo als haringen in een volgende bootje zouden steken, maar gelukkig kregen we een boot voor onze groep alleen. (wij verwaande westerlingen...) Zelfs met z'n twintigen onderin die boot was al vrij benauwd, maar eens we op zee waren, mochten we wel met enkelen bovenop de boot gaan zitten.

Het eerste eiland bereikten we na een uur varen. Dat was het eiland Delft. De acht belangrijkste eilanden werden tijdens de koloniale periode vernoemd naar Nederlandse steden, maar inmiddels hebben ze hun inheemse naam weer terug, op Delft eiland na. Na de boottocht mochten we op het eiland dan plaatsnemen in een jeep waar we dan af en toe toch ook eens uit mochten om de benen te strekken en iets te bezichtigen.

De eerste stop was een bezoek aan een grote Baobap boom van 300 jaar oud.

De tweede stop was een soort oase alwaar een heleboel wilde paarden stonden te grazen e te drinken. Nu ja...grazen...ik heb me echt afgevraagd hoe die dieren in godsnaam kunnen overleven in dit dorre landschap. Maar ze doen het blijkbaar.

De derde stop was bij een oud postkantoor dat geen dienst meer deed. Het bleek dus een stenen duiventil te zijn waarin de postduiven af en aan vlogen.

De vierde en laatste stop was een ruïne van een nog door Nederlanders gemaakt fort.

Net op het ogenblik dat wij er waren was er een Sri Lankaans koppeltje dat er foto's aan het nemen was voor hun trouw...ze waren maar al te trots dat de Dutch people hun ook fotografeerden!

Na het bezoek aan Delft mochten kozen we het ruime sop weer....

op om even later aan te meren op een tweede eilandje "Nagadeepa". Daar hebben we nog een Hindoetempel bezocht. De Nainativu Nagapooshani Amman Tempel.

Daar kreeg ik de kans om nog een prachtige polaroid foto te maken. Bij de ingang van de tempel zaten een zestal kinderen te lachen en naar ons te kijken. Toen ik in gebarentaal vroeg of ze op de foto wilden, waren ze al laaiend enthousiast. Toen ze dan eenmaal zagen dat er een klein fotootje uit het toestel kwam, was het hek helemaal van de dam.

Uiteindelijk eindigde dit alles in tientallen selfies met de "Dutch" people want een smartphone hadden ze dus wel op zak!

Na het tempelavontuur mochten we voor de laatste keer onze sloep weer op....

en stond onze  bus even later weer voor ons klaar. 's Avonds zijn we met de groep nog gaan eten in het centrum van Jaffna. In het naar terugkeren naar het hotel, toch weer dit tafereel kunnen vastleggen van de dieren die hier ook wel overal en altijd op zoek gaan naar voedsel...