De avonturen van Bobke: "Bobke in Sri Lanka" DEEL II

27 maart 2016  -  09.00 uur

Een rieten dakje op een boomstam. Enkele houten ligbanken. Wit zand. Een zonovergoten hemel. Het prachtige geluid van de overslaande golven van de hemelsblauwe Indische Oceaan. In de verte het silhouet van Pigeon Island. Heet, klein briesje. Ik waan me in het Aards Paradijs.

Gisteren was een reisdag. Van Jaffna reisden we naar Trincomalee , alwaar we nu dus zijn.

Onderweg zijn we twee keer gestopt om enkele herdenkingsplaatsen aan de oorlog met de Tamils te bezoeken.

Een derde stop was een open lucht - (hoe kan het ook anders) museum over deze oorlog.

Er werden boten, wapens, bommen en allerhande oorlogsmateriaal dat tijdens de Tamiloorlog gebruikt werd, tentoongesteld. Alhoewel dit nog maar goed 17 jaar geleden is, lijkt het voor ons bijna materiaal uit de Tweede Wereldoorlog.

Mooi is anders, maar het is wel indrukwekkend en het hoort nu eenmaal bij de geschiedenis van het land.

Onderweg naar Trincomalee zijn we langs de Wadduwakal Causeway gegaan. Een weg die van groot belang was tijdens de oorlog met de Tamils.

En elk plekje waar er vis zit, wordt er ook gevangen...

In de late namiddag zijn we dan in dit Aards Paradijs beland en ik heb nu net nog een heerlijke duik genomen in het zwembad onder het toeziend oog van Bobke. Wat een zegen dat we hier drie dagen zullen blijven...

27 maart 2016  -  22.10 uur

Ik leg net in bed en ben doodop. Niet dat we echt veel gedaan hebben vandaag.

Zoals ik vanmorgen al zei, hebben we de hele voormiddag aan het strand gelegen en in zee gezwommen.

Ik ben op een bepaald moment alleen even de zee in geweest en heb een flink stuk gezwommen. Wat was dat een fantastisch gevoel! Helemaal alleen in de Indische Oceaan, enkel het geluid van het water om me heen. Een moment van één zijn met die immense massa water en lucht. Geen woorden voor...

In de late namiddag zijn we nog naar een prachtige hindoetempel geweest met vooraan een heel groot Shivabeeld.

Zij is een goddelijke persoonlijkheid in het Hindoeïsme. Haar naam heeft als belangrijkste betekenis "welzijn". De tweede betekenis is "allerhoogste kennis". De rituelen waren weer net aan de gang toen we aankwamen. Hoewel het al de derde keer was dat we dit zagen, bleef het toch wel iets heel bijzonders. Nadien werd alles weer zorgvuldig proper gehouden...

Rondom de tempel waren we weer getuige van hoe dicht de wilde dieren hier samen met de mensen leven...

Het ene nog schattiger dan het andere...

Nu net nog een heerlijke douche genomen en tot de vaststelling gekomen dat als je hier onder een parasol in de schaduw blijft zitten, je toch nog behoorlijk verbrandt. Dat belooft voor de komende dagen...

28 maart 2016  -  16.00 uur

Druppels op mijn armen, een heerlijk briesje en een iets of wat lagere temperatuur.

Vanmorgen om 09 uur zijn we met zes personen vertrokken naar een iets verder gelegen dorpje. We zouden gaan snorkelen. Weer een primeur voor mij. Het feit dat we met een klein motorbootje naar Pigeon Island vaarden, maakte het avontuur helemaal compleet. Vanmorgen was het al wat meer bewolkt dan andere dagen en dus ook de zee was heel wat onstuimiger. Ik had voor alle zekerheid maar een reispilletje genomen en dat was maar goed ook. Dat bootje moest eerst tegen de branding opboksen om in volle zee te geraken. Eens op zee ging het er nog behoorlijk heftig aan toe. Aangezien we geen waardevolle spullen mochten meenemen, heb ik hiervan jammer genoeg geen foto's. Het snorkelen zelf was geweldig. Het was wel eerst wat wennen omdat je niet door je neus kan ademen, maar wel met open mond door een plastiek ding tussen je tanden. Het gaf eerst een wat beklemmend gevoel, maar eenmaal met je gezicht onder water, overviel je een enorme rust en vredigheid. Ondanks dat het koraal helemaal dood was en dus volledig bruin, heb ik toch een heleboel prachtexemplaren van vissen kunnen aanschouwen. Eén van deze vissen was "Nemo" en een heuse haai van wel anderhalve meter lang. Jammer genoeg moesten we vroeger dan voorzien terugkeren omdat er slecht weer op komst was. Maar wat we gezien hebben, nemen ze noo meer af en gelukkig had er iemand van ons een onderwatercamera bij.

30 maart 2016  -  14.00 uur

Even een uurtje vrij. Ik heb me even aan de rand van het meer aan ons hotel gezet om wat bij te schrijven. Onze dag was gisteren zo gevuld dat het er niet meer van gekomen is om te schrijven. Maar eerst wil ik toch nog even vertellen over eergisterenavond.

Na het snorkelen hadden we een vrije namiddag. Het reispilletje en de hitte hadden blijkbaar hun tol geëist, want ik kon amper wakker blijven. Ik ben de airco van onze kamer gaan opzoeken en heb anderhalf uur geslapen. Toen ik weer wakker werd, stond er mij een - wat ik nog nooit eerder als een aangename verrassing ervaarde - te wachten. De hemel was volledig dichtgetrokken met een dik wolkendek en het regende. Dit was dus het "slechte weer" waarvoor we ons snorkelavontuur moesten inkorten. Wat een verademing...

Het avondmaal was ook heel bijzonder. We waren uitgenodigd bij een gezin waarvan de man visser was. Ze kookten regelmatig de vis die ze vingen voor toeristen. Dit was zonder meer cultuurshock nummer twee voor mij. Het vorige huis van het gezin werd grotendeels verwoest door de tsunami en ze leefden momenteel nog in een ruwbouw. Er werden voor ons verschillende tafeltjes en plastiek tuinstoeltjes geplaatst. De tafels waren bedekt met dekens, die dienst deden als tafellaken. Op de middelste tafel stonden verschillende schotels met vis, krab, gamba's, allemaal gevangen en klaargemaakt door het gezin. Het eerste ogenblik dat we gevraagd werden om onszelf te bedienen van alles wat er lag, was het weer even die knop omdraaien en gewoon doen wat ze ons vroegen. Uiteindelijk moesten we allen toegeven dat het toch wel heel lekker was. Dit was eens te meer een ongelooflijke ervaring.

Gisterenmorgen zijn we dan vertrokken uit Trincomalee en reisden we verder naar  Pollonaruwa.

Onderweg hielden we halt bij de rotstempels van Dambulla., die verscholen liggen achter een kitscherige tempel met een gigantisch gouden Boeddhabeeld.

Dit is het grootste en best bewaarde grottencomplex van Sri Lanka. In vijf grotten bevinden zich oude Boeddhabeelden en historische kunstwerken met beeltenissen van Boeddha's leven.

Bijna elke centimeter van de rotswanden is prachtig beschilderd door ijverige monniken.

Ok de kinderen in Sri Lanka gaan op schoolreis...

Op het terrein bevindt zich ook een Boeddhistisch klooster uit de 3de en 2de eeuw voor Chr. , dat nog steeds in gebruik is. Het complex staat op de Werelderfgoedlijst van de Unesco. Om te beginnen hadden we een heleboel trappen voor de boeg en eenmaal boven, mochten we onze schoenen weer uitdoen en zo verder gaan. Gelukkig stoot een ezel zich geen twee keer aan dezelfde steen en had ik nu wel sokken bij om op te lopen. Het bezoek aan de grotten was weer meer dan indrukwekkend.

Bij het afdalen na het bezoek aan de grotten, toch enkele leuke sfeerbeelden kunnen maken.

Onderaan de tempel was een kleine politiepost, ideaal voor een volgend polaroid moment. Er stond een politiedame. Ik heb mij aan haar voorgesteld als collega uit België en heb haar gevraagd of ze met me mee op de foto wilde. Ze was direct heel enthousiast , maar verdween dan ineens in een kamertje achterin. Iets later kwam ze terug, haar handen afdrogend. Ze was dus haar handen gaan wassen voor op de foto. Dan is ze nog haar schoenen gaan aan doen en toen was ze klaar. Ik heb haar dus ook een polaroid foto van ons beiden gegeven en ze was er heel gelukkig mee.

Na de middag zouden we eindelijk olifanten gaan spotten. We zouden met jeeps door het nationaal park Minneryia rijden. Met z'n zessen mochten we de jeep in. Deze waren volledig open langs boven, wel met steunbaren. Aan beide zijden waren bankjes om op te zitten. Het duurde niet lang of we stonden allemaal recht op de bankjes. Wat een heerlijk gevoel om op deze manier door de natuur te hobbelen. Want echt rijden kan je dit niet noemen. Aanvankelijk reden we met zoveel jeeps, er waren ook andere groepen, allemaal steeds bij elkaar omdat er wel ergens in de verte een olifant te zien was. Het was een gemanoevreer tussen die voertuigen onderling dat het echt niet meer leuk was.

Na een tijdje begonnen ze zich dan toch wat te verspreiden en na lang rondhobbelen, werden we dan toch beloond met enkele prachtexemplaren die best wel dicht bij onze jeeps kwamen.

Het was ook fantastisch om te zien hoeveel kleine olifantjes erbij waren en hoe ze door de grotere volledig afgeschermd werden van de jeeps.

Dit was tot nu toe de meest fantastische ervaring van deze reis. Toen we na de safari met onze jeeps langs de gewone weg terugreden naar onze bus, werden we ineens verrast door een gezinnetje olifanten dat gewoon langs de weg liep.

Onderweg naar het hotel dienden we nog een kleine omleiding te volgen. Er waren namelijk werken aan de gang ter hoogte van een spoorwegovergang. En dan zeggen ze bij ons dat er vijf personen aanwezig zijn waarvan er één iemand effectief aan het werken is?

De dag werd dan nog afgesloten met een hele leuke 'noot". Tijdens het avondeten in het hotel zaten er twee Sri Lankanen op een stoeltje te zingen voor de toeristen. Ze zongen bekende Engelstalige liedjes. Ik vroeg of ze iets van Cliff Richard kenden en wonder boven wonder speelden ze Lucky Lips en Living Doll.

Dat was een super leuke afsluiter!

31 maart 2016  13.22 uur

Het moest er eens van komen deze reis. We zijn net aangekomen in een hotel waar geen wifi is. Het is dan ook een heel basic hotel aan de rand van Wasgamuwa National Park. Het heet Willy's Safari Hotel, heel toepasselijk in the middle of nowhere. Als middagmaal verorber ik tijdens het schrijven nu wat crackers met Milkana smeerkaas en wat Honey Loops van Kellogg's. Op weg naar hier hebben we wat inkopen kunnen doen.

Gisteren was ook weer een drukke dag. In de voormiddag hebben we een excursie gedaan naar Sigirya, waar een enorme rots loodrecht uit het landschap oprijst.

De rots wordt omringd door kundig aangelegde tuinen. Dit was de plaats van het verborgen koninkrijk van koning Kassapa, waar nu nog enkele ruïnes, de wereldberoemde fresco's en de spiegelmuur van over zijn.

Het is een pittige wandeling omhoog, voornamelijk via trappen, maar onder andere het waanzinnige uitzicht maken het zeker de moeite waard.

Na de middag stond er weer een rondrit met de fiets op het programma. Dit vond plaats in een prachtig park van Pollonaruwa. Pollonaruwa is ook een onderdeel van de culturele driehoek van Sri Lanka. Deze stad nam de status van hoofdstad over van Anuradhapura in de 10e eeuw. In het park staan eeuwenoude overblijfselen uit lang vervlogen tijden, waaronder grote Boeddhabeelden met levensechte gezichtsuitdrukkingen die kunstig uit steen zijn uitgehouwen.

Op het einde van de fietstocht beleefde ik weer een polaroid moment van de dag. Eigenlijk is het meer van de reis, want ik heb tot hier toe de mooiste foto van de reis kunnen maken. Rondom de monumenten liepen verschillende mannen met allemaal prularia te koop. Eén van die mannen had een kindje bij zich. Aanvankelijk was het kindje heel verlegen, maar uiteindelijk heb ik hen een plezier kunnen doen met een foto van hun twee en had ik de mooiste foto van mijn reis tot nu toe.

Het frapante was wel dat we aan die man vroegen hoe oud zijn dochter was en toen hij zei: "Two, maybe three"....

's Avonds had onze gids weer voor een diner bij locals gezorgd. Deze keer was het van alles wat en niet alleen vis. Voor het eten kregen we een rondleiding door de woning van die mensen en kregen we een demonstratie van hoe er gekookt werd. De mensen waren weer zo openhartig en we werden als koningen onthaald en verzorgd. Wat een geluk ook weeral dat ze het eten als "not spicy" bestempelden, want mijn lippen stonden alweer in vuur en vlam.

Onderweg naar ons Willy's Safari hotel hebben we nog een bezoek gebracht aan een houtsnijbedrijfje. Verschillende mannen werkten elk afzonderlijk aan een bepaald stadium in het maken van beelden en figuren uit hout. Ik heb mezelf hier eens laten gaan en heb een mooie ebbenhouten olifant als souvenir meegebracht. Nog onderweg was er een ineens paniek in de bus. Achteraf bekeken was het best grappig. Plots ging de chauffeur hard remmen en automatisch weten we dan dat er hoogstwaarschijnlijk een dier over de weg loopt. Het was niet minder dan een schildpad die op haar duizendste gemakken de straat over stak. Toen ze de straat bijna over was, was er ineens een plaatselijke bus die onze stilstaande bus voorbijreed. De hele bus gilde, maar toen die bus voorbij was, zagen we dat de schildpad gelukkig nog heel was. De pootjes en het kopke kwamen weer tevoorschijn en ze wandelde rustig verder, het struikgewas in.

Onze reisbegeleider, de buschauffeur en zijn begeleider moesten hartelijk lachen om onze - in hun ogen - waarschijnlijk veel te hevige reactie.

31 maart 2016  -  21.17 uur

De dag zit er weer op.

Deze namiddag zijn we dus op jeepsafari geweest in het Wasagamu National Park.Onderweg naar het park, waren we getuige van het droogproces van rijst. Waar anders dan op de openbare weg vond dit plaats...

In het Wasagamu National park leven er een heleboel dieren in het wild, waaronder de olifant, een soort bruine beer, buffels, herten en nog vele andere kleinere diersoorten. Ze hadden ons al gewaarschuwd voor het feit dat dat park veel rustiger was dan het vorige park waardoor de olifanten minder gewoon zijn aan het bezoek van die lawaaierige voorwerpen op 4 wielen. De dieren hier in het park zouden daardoor agressiever zijn, maar zouden zich ook minder snel laten spotten. Dat laatste was jammer genoeg waar. We hebben slechts één olifant gezien van op een verre afstand. We hebben wel herten en buffels gezien, prachtige vogels en enkele varanen.

Verder was het qua flora ook een prachtig natuurpark waarbij ook de geuren onbeschrijflijk heerlijk waren.

Ondanks het feit dat we niet echt veel gezien hebben, was het zeker een fijne rit.