De avonturen van Bobke: "Bobke in Sri Lanka" DEEL III

2 april 2016

2 april 2016 - 15.06 uur

Een vrije namiddag. Eindelijk weer even tijd om te vertellen over deze fantastische reis.

Gisteren dienden we ons weer te verplaatsen naar een volgende stop.

We reden eerst een heel eind met onze bus, maar al gauw werd het landschap zo bergachtig dat we moesten overstappen in een kleinere plaatselijke bus. Weg alle comfort, geen airco, als haringen in een ton, bloedheet en dan kronkelpaden de hoogte in. Het was een hele belevenis. Onderweg werden we echter weer beloond voor de moeite. We maakten een prachtige wandeling door dat bergachtig landschap van de Knuckles Mountain Range.

Je wandelt door dichtbegroeid bos, langs kletterende watervallen, weelderige theeplantages en oogstrelende rijstterrassen.

Tijdens de lunch werden we weer verwend door een "local family" die voor ons gekookt had.

Ofwel was het eten minder pikant, ofwel begint mijn mond er aan te wennen. Na het eten heb ik het gezin veel plezier gedaan met een polaroid foto en kreeg ik een mooi digitaal exemplaar ervoor in de plaats.

Jammer genoeg moesten we daarna weer plaats nemen in onze harington op 4 wielen voor een hobbelrit door de bergen. Onze echte bus was na een tijdje een hele verademing. Net voor aankomst aan het hotel zijn we nog even gestopt aan een kruidtuin, waar we onder andere de kurkuma - en de vanilleplant in volle bloei konden bewonderen. Tegen valavond kwamen we dan in de avondspits van onze volgende slaapplaats aan, het drukke Kandy. Wat een contrast met het leven in de bergen enkele uren geleden.

Vanmorgen was er een bezoek gepland aan de tempel waar de tand van Boeddha zou liggen.

Met veel ceremonie wordt twee keer per dag deze tand in een glinsterend gouden relikwie tevoorschijn gehaald en getoond aan het grote publiek, waar massa's gelovigen kilo's bloemen komen offeren.

Het was dan ook een overrompeling van gelovigen en toeristen. Ondanks het gedrum was het weer de moeite waard om dit ervaren te hebben. Na de middag waren we vrij en was het shoppingtime in Kandy!

3 april 2016 - 21.30 uur

Op tijd de ogen sluiten vandaag want morgen moeten we al om 06.30 uur vertrekken. Ik lig nu in bed in het Windsor Hotel in Nuwara Eliya, of ook wel "Little England" genoemd. De gebouwen zorgen voor een typisch Engelse sfeer, waarvan het rood geschilderde postkantoor het beste voorbeeld is.

De Engelsen kwamen hier in de koloniale periode verkoeling zoeken; gelegen in bergachtig gebied op ruim 2000m is het aanzienlijk frisser dan in de rest van het land. Hier werden ook de beroemde theeplantages aangelegd. Sri Lanka is dan ook nog één van de grootste theeproducenten ter wereld.

Na het shoppen gisterennamiddag hadden we om 16.30 uur afgesproken om naar een show, opgevoerd door "Kandydansers" te gaan kijken. De reisbegeleidster had gezegd dat we er moesten voor zorgen dat we goed vooraan zaten omdat dat belangrijk zou zijn tegen het einde van de show. Toen we de zaal binnen kwamen, zat deze al afgeladen vol. Van vooraan zitten was dus geen sprake meer, maar dit was buiten onze fantastische gids gerekend. Hij begeleidde ons helemaal naar voren in de zaal en de eerste rij was nog helemaal vrij. Hij had dit voor ons geregeld. De voorstelling was heel mooi. Ritmische muziek, prachtige klederdracht en af en toe wat acrobatie maakte het tot een animerende voorstelling.

Op het einde werd er niet minder dan over vuur gelopen. De hitte was van op onze bevoorrechte plaatsen bijna ondraaglijk. Ongelooflijke prestaties!

Vanmorgen dienden we weer uit te checken en zouden we dus naar Nuawara Eliya reizen, waar we nu dus één nacht zullen verblijven.

We reden nu wel echt de hele tijd in haarspeldbochten, steeds hoger de bergen in. Onderweg hebben we halt gehouden aan een theefabriek aangezien het landschap uit bijna niets anders bestond dan theeplantages. De huisjes van de theeplukkers onderweg waren heel klein. Zij behoren tot de armste bewoners van Sri Lanka met een loon van 600 roepies per uur, wat neer komt op ongeveer 80 euro per maand. Kan je je voorstellen... In de theefabriek kregen we een rondleiding.

Jammer dat het zondag was, want er werd niet gewerkt. Ook in de plantages zelf, waar we even mochten wandelen, waren er geen plukkers aan het werk. Er liepen wel enkele mensen rond die wilden doen alsof ze aan het plukken waren, zodat we een foto konden nemen, mits betaling dan wel.

Iets na de middag zijn we dan aangekomen in Nuawara Eliya. Aangezien we bijna op het hoogste punt van Sri Lanka waren, was het zeker 10° kouder. Voor ons was dat een hele verademing, de locals daarentegen, lopen hier met jas en muts aan.

Het was heel duidelijk dat de Engelse invloed hier nog aanwezig was. In een naburig hotel zijn we op high tea geweest.

Blijkbaar is dit zelfs in Nederland een hype. Ik had er nog nooit van gehoord, maar het was best wel gezellig èn lekker.

Na de high tea hebben we nog wat in het stadje rondgewandeld en zijn we over de wekelijkse zondagsmarkt gegaan.Dit was alweer een hele belevenis. Behalve het verschil in temperatuur, had je hier ook een heel ander soort mensen. Ze waren niet zo vriendelijk als in de rest van het land en ze wilden zelfs vaak niet dat we foto's maakten op de markt.

4 april 2016 - 12.50 uur

Treinstation Pattipola. Onze trein vertrekt binnen 30 minuten. Naar Ella.

Vanmorgen om 06u30 zijn we met kleine busjes nog hoger de bergen in gegaan. Onze bestemming was Horton Plains National Park.

Dit is een beschermd gebied in de centrale hooglanden van Sri Lanka. Dit plateau ligt op een hoogte van 2300 meter en heeft een hele grote biodiversiteit. De enorme afgronden van World's End en Baker's falls behoren tot de toeristische attracties.

De 9 km lange wandeling die we deden was niet alleen fantastisch omwille van het feit dat we de benen eens echt konden strekken, maar bood tevens prachtige schilderactige taferelen.

De gids vertelde dat er reeds twee toeristen verongelukt waren toen ze te dicht bij de rand van de afgrond foto's namen. Eén persoon hebben ze een tiental meter lager nog uit een boom kunnen plukken.

Het viel ons wel op dat er weinig dieren te zien waren. Het lag misschien wel aan het feit dat we op het warmste moment van de dag door het park wandelden. Mijn oog viel op een bepaald ogenblik wel op dit mooie exemplaar.

Ook aan de dames werd gedacht in dit park. Op een bepaald ogenblik zagen we een gebouwtje staan waarop een wc getekend was. Binnenin waren er enkele toiletten en wanneer ik de deur van één van de toiletten opende, was ik verrast. Ik stond ineens weer buiten!

Na de wandeling werden we door de minibusjes weer een heel eind het dal in gebracht. Ik had het geluk om naast de chauffeur te kunnen zitten en vond dit beeld ook wel heel uniek!

We zijn nu klaar voor een anderhalf uur durende treinrit door het adembenemende landschap.Dit treinstation is trouwens het hoogst gelegen treinstation van het land.

5 april 2016 - 14.21 uur

Een idyllisch plekje om weer wat neer te pennen. Langs de kabbelende rivier aan ons tentenverblijf. We hebben er weer een fantastische voormiddag op zitten. Maar eerst wil ik toch nog wat vertellen over de boeiende treinrit van gisteren.

Het werd al duidelijk bij de aankomst in het stationnetje en bij de aankomst van de trein dat het een heel avontuur zou worden.

Er was meteen duidelijkheid over de uren van de treinen en je kon zelfs je mening kwijt over de werking van het stationnetje.

Het betrof natuurlijk een vrij oude trein en toen deze aan het perron stopte, zag je overal mensen uitstappen, gewoon rechtstreeks de sporen op. De trein had ook helemaal geen deuren, enkel deuropeningen.

De eerste en tweede klasse zaten vol, grotendeels met toeristen. Wij zijn dan de trein doorgewandeld tot in de derde klasse waar de locals zaten. Daar heb ik een tijdje gewoon in de deuropening gezeten waardoor ik prachtige foto's en filmpjes kon maken van het voorbij stuivende landschap.

Enkele haltes verder was er wat minder volk op de trein en kon ik mij bij twee heel verlegen tienermeisjes zetten. Na anderhalf uur treinen, moesten we alweer afstappen en mochten we weer voor enkele uren de bus op, op weg naar ons prachtig tentenverblijf. Onderweg hebben we nog even halt gehouden aan een prachtige waterval.

Deze waterval trok niet alleen toeristen aan….

Of had deze aap alleen maar interesse in de toeristen?

"Athira River Camp". Mooie tenten met een rieten dak er boven en een kleine sanitaire blok achteraan, ook enkel met een rieten dak erboven, verder helemaal in de open lucht.

Onze tent was dan nog eens gelegen aan een best wel brede rivier met heel veel kleine watervalletjes. Een enig geluid voor als je 's nachts in bed ligt. Iets verderop lag een schitterend zwembad waar het heerlijk afkoelen was…

Vanmorgen om 05.45 uur stonden we weer paraat om met de Jeep een safari te gaan doen. De weg ernaartoe was al adembenemend…

Een safari in het Udawalawe National Park.

Onze derde safari van de reis maar wel de allermooiste. We hebben heel veel verschillende soorten dieren gezien. Heel veel olifanten, zelfs eentje met zijn slurf tot in onze Jeep!

Verder nog buffels, reeën, varanen, apen en heel veel vogelsoorten.

De bijzonderste was de zeearend.

en de neushoornvogel.

Een prachtig park met niet alleen een overweldigende fauna, maar ook prachtige flora.

Op weg naar het park, stond er zelfs een grote mannetjesolifant langs de kant van de weg. Weliswaar met schrikdraad ertussen, omdat dit ook de grens van het park was. Volgens de chauffeur van de jeep staat deze olifant er elke dag, waarschijnlijk omdat hij af en toe eten krijgt van voorbijgangers. Toen ik hem vroeg of ze hem niet konden begeleiden en ergens ver en diep in het park achterlaten, vertelde hij dat men dat al enkele keren gedaan had, doch na enkele dagen stond hij er telkens weer terug. Hij zou zelfs al mensen gedood hebben, doch het is tegen het principe van de bevolking om het dier te doden. Daar zouden ze bij ons eens een voorbeeld mogen aan nemen.

Na het park hebben we een bezoek gebracht aan het Elephant Transit Center.

Dat is een centrum dat zich bekommert over wees- en zieke olifanten uit het park. Het centrum ligt aan de rand van het park en elke 3 uur, 24 op 24 uur, wordt er melk gegeven aan de weesjes en de zieke olifanten.

De dieren zijn zo op die uren ingesteld dat ze allemaal vanuit het park naar het centrum komen. Dit is echt prachtig om te zien. De kleine olifantjes krijgen nog veel melk en naargelang ze groter worden, wordt het afgebouwd omdat het uiteindelijk de bedoeling is dat ze zelfstandig in het park kunnen overleven. Er wordt de dieren ook geleerd welke bomen en planten ze mogen eten. Zieke dieren worden in het centrum gehouden en verzorgd totdat ze weer genezen zijn.